روابط عمومی

 کارشناس مسئول روابط عمومی : آقای احمد طهماسب نژاد احمدی

شماره تماس :  01132256455

تعریفی از روابط عمومی

با بررسی تعاریف مربوط به روابط عمومی، می توان گفت که مهمترین وظیفه روابط عمومی،شناخت افکار عمومی و نفوذ در آن برای جلب رضایت افکار عمومی از سازمان است که هم در درون سازمان و هم در بیرون از سازمان دنبال می شود . بی تردید،این وظیفه ، در قالب مجموعه ای از فعالیتهای ارتباطی صورت می گیرید که تحت عناوین نسبتاً ثابتی شامل ارتباط با رسانه ها و سازمانها، ارتباط مردمی، پژوهش،آموزش، برنامه ریزی، انتشارات،امور فرهنگی و نمایشگاهها، سنجش افکار و پشتیبانی از آنها یاد می شود .

شرح وظایف :

 الف ) ارتباطات

ب ) امور فرهنگی و نمایشگاهها

ج ) انتشارات

د ) سنجش افکار 

 ارتباطات

_سیاستگذاری،برنامه ریزی و کاربرد شیوه ها و برنامه های مناسب برای انعکاس اهداف،سیاستها،فعالیتها،برنامه ها،کارکردها و مواضع سازمان به مخاطبان،رسانه ها و جامعه .

 _ گرد آوری،جمع بندی و تحلیل نظرها و دیدگاههای مردم،نخبگان و رسانه ها در زمینه فعالیتهای سازمان و ارایه آن به مدیریت .

 _ تلاش برای تقویت هر چه بیشتر روحیه تفاهم بین کارکنان و مدیران و همیت سازمانی و زمینه سازی برای برقراری ارتباطات بین آنان .

 _ اعلان مواضع سازمان .

_ عضویت و شرکت در جلسه های مهم سازمان به منظور آگاهی از سیاستها،خط مشی ها،برنامه ها و روند فعالیتها ونیز آگاهی از نتایج سایر نشستها و گردهم آیی ها و جلسه ها .

 _ تدارك تمهيدات و اقدامات لازم براي راهنمايي ارباب رجوع و تسهيل دسترسي به مراكز و مسئولان سازمان

 _ برنامه ريزي و اطلاع رساني به مردم درباره عملكرد سازمان به انگيزه تنوير افكار عمومي

 _ تدوين برنامه سالانه مصاحبه هاي مسئولان سازمان با مطبوعات متناسب با اولويتهاي سازماني و نيازهاي افكار عمومي

 _ تهيه و تنظيم اطلاعات پايه اي از سازمان براي ارايه به مراجعان و ميهمانان سازمان به زبانهاي مختلف

 _ ايجاد ارتباط احسن با مطبوعات،راديو،تلويزيون و خبرگزاري های رسمی جمهوری اسلامی و بهره برداري بهينه از آنها براي اطلاع رساني به مردم

ب) امور فرهنگي و نمايشگاهها

_ مشاركت در برگزاري سمينارها و گردهم آيي هاي تخصصي و عمومي درون سازماني

 _ پوشش تبليغي ساختمانها و فضاهاي عمومي سازمان در تعظيم ايام و مناسبتهاي ويژه

_ تدوين و اجراي طرح جامع تبليغات براي فضاسازي فرهنگي، تبليغي در ساختمانها و محوطه ها

 _ مديريت نمايشگاهها (سالانه ، دايمي و ...) در خارج و داخل سازمان با همكاري و مشاركت مراكز مربوط _ طراحي و توليد هداياي تبليغاتي براي اهدا به مخاطبان (متناسب با سلايق و علايق قشرها)

 _ تهيه ، تدوين و اجراي نظامنامه و تقويم مراسم داخل سازمان

 _ ترتيب دادن برنامه‌هاي بازديد كاركنان از طرح‌هاي شاخص سازمان.

- توليد و سفارش ساخت آگهي‌هاي تلويزيوني (تيزر) و فيلم‌هاي مورد نياز براي تبليغ عملكرد و مستندسازي سازمان

- گردآوري و نشر اطلاعات و اخبار و گزارش‌هاي مربوط به سياست‌ها، فعاليت‌ها، طرح‌ها و برنامه‌ها با شيوه‌ها و قالب‌هاي موثر و مناسب.

- طراحي، تنظيم و تدوين نظامنامه اشتراك، تأمين و توزيع نشريات و مطبوعات برون‌سازماني و نظارت بر حسن اجراي آن.

- تدوين و انتشار خلاصه عملكرد سالانه سازمان براي ارايه به افكار عمومي

- انتشار نشريه داخلي و برون‌سازماني سازمان.

- سنجش افكار عمومي درون‌سازماني به منظور بازاريابي مسائل و ارايه راه‌كارهاي مناسب به مديريت.

- طراحي و اجراي نظام گردآوري پيشنهادهاي كاركنان به منظور ترغيب كاركنان به مشاركت هرچه موثرتر در بهبود جريان امور سازمان.

تاریخچه روابط عمـومـی :

 بررسي تاريخچه روابط عمومي نشان ميدهد كه روابط عمومي قديميترين شكل ارتباطات اجتماعي به حساب ميآيد. بر اساس نظريه يك محقق آمريكايي، پيدايش روابط به حدود ۴۰۰ سا ل قبل از ميلاد و توسط فردي به نام «گورگياس» بر ميگردد كه در واقع «علم بيان» و شيوههاي متقاعدسازي مخاطب را مطرح كرد. بدين سان اگر اين نظر را بپذيريم، بايد خاستگاه روابط عمومي را يونان باستان بدانيم، گر چه نميتوان ماهيت اين گونه فعاليتها را با روابط عمومي يكسان گرفت. از ابتداى تاريخ بشر تاكنون همواره افراد هوشمندى بودهاند، كه اين شناخت را در جهت ارتقاى خود با ديگران به كار گرفتهاند و نوعى روابط عمومى را در كارهايشان اعمال كردهاند. در تمامى دورههاى دموكراسى از جمله از جمهورى روم گرفته تا نظام كنونى، رسالهها، مقالهها، سخنرانىها و ديگر قالبهاى خطابه به قصد سلطه به افكار عمومى به كار گرفته شدهاند. نظر بيشتر در اين زمينه، به سال ۱۹۰۶ بر ميگردد كه «اي.وي.لي» اولين واحد روابط عمومي را در آمريكا تشكيل داد. در هردو صورت، عملكرد روابط عمومي دربدو پيدايش صرفاً به دنبال متقاعدسازي مخاطب و همراهساختن او با اهداف سازمان و در واقع ابزار تبليغ و ايفاي نقش رسانهاي بوده است.

روابط عمومـی در ایران :

روابط عمومى در ايران قبل از انقلاب، در شركت ملى نفت پا گرفت. نخستين همايش روابط عمومى در ۳۰ آذر ماه ۱۳۴۳ در آبادان و دومين همايش در ۱۳ مهر ۱۳۴۴ در كرمانشاه برگزار شد. پس از تشكيل واحدهاى روابط عمومى در ايران، نياز به آموزش مسئولان روابط عمومى و كارمندان اين واحدها احساس شد. نخستين بار تشكيل كلاسهاى كوتاه مدت آموزش روابط عمومى در وزارت اطلاعات و جهانگردى سابق شكل گرفت و پارهاى از وزارتخانهها مثل، امور خارجه آموزش آن را به كارمندان و وابستگان خود در بيشتر كشورهاى خارج به صورت رسمي با تشكيل دورههاى كوتاه مدت شكل دادند. در سال ۱۳۴۵ مطالعاتى درباره تشكيل دانشكده روابط عمومى صورت گرفت و در سال ۱۳۴۶ منجر به تشكيل مؤسسه عالى مطبوعات و روابط عمومى شد. پس از انقلاب اسلامى در دانشكده علوم اجتماعى دانشگاه علامه طباطبايى در رشته كارشناسى علوم اجتماعى با گرايش علوم ارتباطات به جاى رشته روابط عمومى پديد آمد. اكنون پهنه روابط عمومي، بيشتر كانوني بين‌المللي پيدا كرده است و تكنولوژي، راه امكانات ارتباطي جديدي را به روي آن گشوده و كارشناس حرفه‌اي روابط عمومي، مداوم با تضادهاي عمده درگير است. حداقل، بخشي از پيشرفتها و تحولات در روابط عمومي، مرهون نيروهاي اجتماعي و پيشرفت تكنولوژيك است. مسئوليتهاي روزافزون و تعهدات گستردهتري كه بر عهده روابط عمومي نهاده شده، كارشناسان روابط عمومي را به مطالعه پيگير برنامه‌هاي آموزشي، نظريه و معيارهاي حرفه‌اي برانگيخته است. جايگاه روابط عمومي بسيار گسترده و عميق‌تر از يك اطلاع‌رساني سازمانمدار است كه تاكنون ديده شده؛ تا جايي كه گفته مي‌شود در برخورد تمدن‌ها، اين روابط عمومي‌ها هستند كه از شدت برخورد مي‌كاهند و زمينه تفاهم را در ابعاد كلان فراهم مي‌آورند.